اجمل خپل پلار کرم خان ته وايي چي له بې کارۍ څخه تنګ شوی او غواړي چې په ښار کې دوکان ورته ونيسي.
خو کرم خان که څه هم ډېرې پيسې لري، بيا هم د اجمل غوښتنه نه مني او وايي تر څو چې دی ژوندی وي، نو هيچا ته به اجازه ور نه کړي چې د ده يوې افغانۍ ته هم لاس وروړي.
په دې خبره اجمل ته درد ورځي او له کور څخه تښتي.
دا چې تر دې وروسته به څه پېښه سي، دا به په يوه ډرامه کې واورو:
